Afgelopen weken verschillende roep van de dolfijnen gehoord maar het kwam er even niet van! Gisteren, zondag 9 oktober 2016 een vrije dag dus tijd voor de dolfijnen..
Op het moment dat ik op mijn plek sta springt een dolfijn van links naar rechts uit het water. Wauw.. een blije dankbare welkomstgroet .. direct daarna komen twee dolfijnen voor me liggen en beginnen met zeegras te gooien, ik word uitgenodigd mee te spelen…Moeder met kindjes komen bij me staan.
Hoe bijzonder is dit dat zij weten wat ik nodig heb om weer volledig terug te zijn in mezelf. De dag daarvoor was het voor mij energetisch ongemakkelijk, moeizaam en ook nog eens een cursusdag.
Fijn om de vele zoute water als een douche over mij heen te krijgen. Het zoute water geeft aarding, door het spelen ben ik weer volledig terug in mezelf. Hierdoor kan ik switchen in mijn waarnemingen en observatie waar ik voor geroepen ben…
Een van de trainers was een aantal dolfijnen aan het voeren zonder kunstjes. Ik ging aan de overkant staan. Ik was blij deze persoon terug te zien. Ik ging aan de overkant aan de kant van de dolfijnen staan. Enthousiast werd er naar mij gezwaaid. Na het voeren kwamen we in gesprek. Heel blij met dit weerzien en uitwisseling.
Velen van hen zijn heel belangrijk voor de zorg en welzijn van de dolfijnen en alle waterwezens. Zij zijn de wakers en hoeders over alle aanwezige waterwezens. Voor hen staan het welzijn van alle dieren/wezens/zielen voorop of zij nu bewust of onbewust zijn in de taken en rollen van de dolfijnen naar de bezoekers en de mensheid.
Ik beschreef mijn waarnemingen en observaties sinds de overname. Tranen en nog eens tranen. ‘tjee..zeg, je krijgt mij aan het huilen’… het klopt exact wat je beschrijft wat onder het personeel speelt, emotioneel in de aanpassingen en het beleid, de hardheid en gedwongenheid binnen deze veranderingen. Het verdriet en onzekerheden binnen het beleid en de koers die men wil gaan. En het klopt, de dolfijnen vinden het zeker niet leuk en hebben het soms niet naar hun zin. Het werken met de dolfijnen was altijd vol plezier en blijheid, dat is minder geworden. Een andere collega komt er ook even bijstaan in deze uitwisseling. We doen ons best wat van ons is vast te houden’. Dat is voor mij zeker voelbaar …
Dankbaar voor dit georkestreerd eigen ruimte voor deze intieme openheid, kwetsbaarheid en uitwisselingen.
De mentaliteit van deze zuidelijke organisatie die alleen op geld uit is gaat hen niet om het welzijn van alle waterwezens die hier zijn. Ik voorzie dat zij er op uit zijn en wat al in die richting zichtbaar uitgaat zoals bij andere Europese Dolfinaria’s dat bezoekers tegen flinke betalingen het water in gaan om met de dolfijnen te zwemmen en de dolfijnen gaan aanraken. Dit is wat de dolfijnen absoluut niet willen. Verschillende keren als ik vanuit hun roep aanwezig ben laten zij exact dat zien als een focuspoint wat zij niet willen en waar zij absoluut niet mee eens zijn. Ook vandaag opnieuw zichtbaar!
Er zijn ook trainers en verzorgers die nog sterk in hun ego staan, voor hen staan de dolfijnen en hun welzijn niet voorop. Dit geeft ook onderlinge wrijving. Trainers en verzorgers die bewust zijn van deze koers en beleid doen hun uiterste best en wat in hun vermogen liggen om dit tegen te gaan. Zij zijn in hun (ziel) taak en rollen de sprekers en vertegenwoordigen de dolfijnen en alle waterwezens binnen deze organisatie en daaromheen.
Ieder Wezen/Ziel op Aarde heeft een specifieke rol en taak zo ook de dolfijnen en vele dieren in gevangenschap. Medewerkers hetzij bewust of onbewust zijn ten dienste van deze Zielen om hun taken en rollen naar de Mensheid op Aarde te volbrengen.
SOS-Dolfijnen en Stichting Sam stappen uit de jarenlange samenwerking met Dolfinarium, uit deze organisatie, dit zegt genoeg!
Dierenactivisten hebben over het vrijlaten van de dolfijnen.. waar naar toe? Er is geen ruimte en geen financiën voor Rehabilitatie om terug te keren naar hun oorspronkelijke leefruimte. Waar zijn de dolfijnen gebleven van gesloten Dolfinaria’s binnen Europa? Wat is er werkelijk met ze gebeurd?
Orca Morgan destijds in 2008 vanuit de oceaan in Dolfinarium opgenomen liet mij in onze eerste ontmoeting haar werkelijke situatie en boodschap horen, zien en voelen: ‘Mijn gevangenschap is jouw gevangenschap, mijn dood voedsel is jouw doodvoedsel !!! Toen was ik weer mezelf en keek ik naar haar dat voor me lag.. toen drong het tot me door, de Mensheid !
Dit vraagt om eerlijkheid diep in onszelf! Leven wij werkelijk in vrijheid, leven wij werkelijk vanuit ons Hart, vol passie en vreugde voorbij opgelegde regels en wetten van buitenaf? Is ons voedsel werkelijk vanuit zaden door pure Aarde en Zon gerijpt tot ‘levend’ voedsel?
… de Mens in zijn Wereld heeft heel wat ‘recht’ te zetten…